شؤ چلّأ تمنأ کون دِه خودا
می حال بهم خورده دره
می دیل اینقد خوشه همرأ گب بزه
کم کمی مرده دره..
سوز و سرمایِ زَمَت
او خوشکه دار،
خوش زوپّهٰ‌ئنه بیرون اَرده دره؛
مو چره بارؤنأ جی تازه نبوم!!؟؟
خزه خسته نبنه
پس امرَئم خسته نبیم!
-----------------------
تو تئه به غم دأنی مو بی نصیبم
تو تئه هم‌دم دأنی ،
هر روز و شؤ
مو می طبیبم!