بوتیم جنگل ،
بوتن: میرزه کوچیک خؤن
بوتیم میرزا ،
بوتن : او مرد میدؤن
بوتیم میدؤن،
بوتن : گیلؤنِ دامؤن
بوتیم اگه ایطوره دئه هأخأن شؤن..
..
بشیم جنگل، بدیم دارؤن بخوشتن
تبردارؤن بمأن میرزایِ کوشتن..
بشیم دامؤن ../ بخأله گیله‌مرداکؤن بمردن
خوشؤنه سورخِ خونِ مئن جوؤن‌زاکؤن دمردن
ایجور مردؤنگی میدؤنِ مئن موردالِ* دأنأ ،
ولی کاری بودن میرزایِ یارؤن
کی هرچئم خاطرأشون مردومؤنِ
ایشؤنِ خونِ سورخی هنده هنّأ.
*: موردال ، تقویم گالشی پنجمی ماه .
../.: ۱۶ خرداد ۱۲۹۹ هجری شمسی . میرزا و اینه یارؤن گیلؤنِ مئن جنگه ببردن و اعلام جمهوری شورایی بودن..
ایشؤنِ یادِ زینده بدأریم.
سیم‌پأیه کشئه درن جنگله تنگؤمأ کونن،
وختی تو نیسأی.
مردومؤنˇ سر الؤن،
همّه تینن خاک فوکونن،
وختی تو نیسأی.
آسمؤن هرگی بوراقأ نبنه
کی سبزˇ وارؤنیْ فدِه؛
وختی تو نیسأی.
می دیل افتؤ نوکؤنه
کی تی یاراوخؤنأ جی
هنده می چوشمؤنˇ سیفیدی گول بده،
وختی تو نئیسأی.
امّا خؤ! اینه بودؤن؛
امه دیم، زرد و هوا، سرد و زمین، سورخه ریفئق
وختی تو نیسأی!
می پیلأقه بو
اونی کی شؤدره
اونِ پوشتِ سر می کار
دئه غوصّه خنده بؤدره
یه شؤ بوشؤم روخؤنه
بدئم آؤ تیتی کؤنه
تیتی نبو، غوصّه بو.
زندگی جی خسّه بو.
غوصّه گونم غم گونم
هرچی گونم کم گونم.
هر ، دو هلنگ کی را شو
اینه ژویر هوا شو
تیتی که گود خو غم و غوصّأ جی سوت
خو دردِ دیله همه جا نیشت و گوت..
محمود پاینده لنگرودی
///
ایدامأ دئه نویسنم تا امه ره گیری نیته!
فقد چون ایمروز زبؤن مادری جهانی روزایسه ، اینه ائره بنویشتم