مو تمرین کأدرم ده ترسأ جی شعرؤنِ مئن نم نم نبارم
پأییزؤنِ بمرده دشتِ مئن نرگیس بکأرم..
مو تمرین کأدرم
ریفئقؤنِ صدا می دیلِ مئن ..
همدم بدأرم.
ورگ ِ به
مو تمرین کأدرم ده تأ نوخؤنم
تی شعرؤن ،
می دیله مئن غم فوکؤنن .
تو دئه تئه هرچی کی دوس دأنی بنویس
مو هیچی تی زبؤنأ جی
نودؤنم. . . !
تو کورأ ایسأی او زمت کی بارؤن ،
چکه چکه می میجیکأ جی جیر أنه !؟
تو چی دؤنی گاهی چی حالی دئنه
بارؤنِ زیر
بیعارِ یار قدم زئن....
تی کوه و جنگل و دریا تأ بس نِه
می شهرأم خأنی ویرؤنأ کونی تو؟!
به جز جنگل ، به جز دریا ، به جز کوه
اَمه به کؤره هنَّأ زیندگی ، کو؟
تمؤم جفنگیاتی کی اره نیویسّنم میشئن !
مو گب دأنم تی همره اَی خودا جؤن
تا کی خأ بی صدا
غمگین بومؤنأن امه زاکؤن
..