یه شؤ بوشؤم روخؤنه
بدئم آؤ تیتی کؤنه
تیتی نبو، غوصّه بو.
زندگی جی خسّه بو.
غوصّه گونم غم گونم
هرچی گونم کم گونم.
هر ، دو هلنگ کی را شو
اینه ژویر هوا شو
تیتی که گود خو غم و غوصّأ جی سوت
خو دردِ دیله همه جا نیشت و گوت..
محمود پاینده لنگرودی
///
ایدامأ دئه نویسنم تا امه ره گیری نیته!
فقد چون ایمروز زبؤن مادری جهانی روزایسه ، اینه ائره بنویشتم
سلام برأر
مو اصلن عاشق ای شعرم
خیلی قشنگه
موفق بئبی