نأنم
چی بوبؤسته بو،
کی تی مار اوتؤ کودی!
وارشأن،
هیچچی نأنستی.
هچین خؤرئه،
وأچوکستی
نم بیگیفته خانئه بام̌ سر.
هأنأ دأنم
کی أمن،
أمی أرسویان̌ أمرأ،
« هأ کوج̌ ثانیه' ن »̌ میان،
أویرأ بؤستندریم..!
«من امتجان کودندرم!»
چئه امتحان کودندری ریفئق؟
مردنه؟
«دیار غربت» شؤن و ونگرسنه؟
چئه امتحان کودندری ریفئق؟
دمرده آسمؤنأجی
خشک̌̌ ارسو وارسنه؟
چئه امتحان کودندری ریفئق؟!
//
أمرأنی ایمروز̌ پسی،
تی جا
امتحان کونیم!
او چئه کی تو
امتحان کودندبی ریفئق!
نأنم بیلاوارث چی بیدئه بو کی جه أوول̌ صوب خو کچ-کچ̌ أرأ کوگا تامتومیأ وَوئیی،
خانه محوطه یأ خو سر بنأبو،
مرأ دئرأ بؤن دوبو.
مسعود پورهادی
تو غریبه خاکˇ مئن دری
ألئه
اؤره تی زندگی خوشه.
منأنی
جؤنی خاکˇ مئن
شبنده روز،
می أمأن و تی وگرسنئبه
خؤندگی درم.
دارؤنه کشأگینم، دارؤنˇ همرأ گب زئنم
هیمأ آتشأگینم، آتشˇ همرأ گب زئنم.
ای روزؤن،
خالی هینه می زندگی؛
دارؤنه کشأگینم،
دارؤنˇ همرأ گب زئنم..!